ĉu ĉar li naskiĝis sub feliĉa stelo
“Sidarto” verkita de Hermann Hesse
Tio estas fuĝo de sia mio, kurta eskapo el la turmento de la memkonscio, mallonga anestezo kontraŭ la doloro kaj la sensenco de la vivo.
“Sidarto” verkita de Hermann Hesse
Kaj li paliĝis kiel seka bananŝelo.
“Sidarto” verkita de Hermann Hesse
Mi sentis la nehalteblajn larmojn verŝiĝi el mi
“Demian” verkita de Hermann Hesse
En la japana oni ne diras, ke io estas nehaltebla, sed diras, ke io estas nehaltigebla. La larmoj verŝiĝantaj kiujn Sinkler sentis estas nehaltigeblaj, ĉu ne? Aŭ li sentis la larmojn senfine verŝiĝi el li.
La nova tago komencis kiel solena festotago
“Demian” verkita de Hermann Hesse
La nova tago komenciĝis kiel solena festotago
estis fuĝo en la idealojn de la amaso, estis akomodo
“Demian” verkita de Hermann Hesse
akomodo= alĝustigo, adapto
Ekzistis neniu, neniu, neniu devo por konscia, lucida kaj elrevigita homo krom tiu unu
“Demian” verkita de Hermann Hesse
lucida= komprenkapabla
Post longa peza paŭzo li metis novan lignon sur la fajron kaj kalme diris
“Demian” verkita de Hermann Hesse
kalma= trankvile senmova, senperturba, kviet-temperamenta.
Sed nun mi subite sciis ĉion.
“Demian” verkita de Hermann Hesse
Mankas al la verbo scii ek, ĉu ne?
li eke demandis.
“Demian” verkita de Hermann Hesse
