Nerimarkeble Lili ekdormis
“Tra la padoj de la vivo” verkita de Julian Modest
Ĉi tie mi fariĝis kompaniulino. Jes, mi ne hontas, ke mi estas kompaniulino
“Tra la padoj de la vivo” verkita de Julian Modest
Ni ekpaŝis kaj nerimarkeble ni venis al la aŭtobushaltejo
“Tra la padoj de la vivo” verkita de Julian Modest
Ŝia febla voĉo kvazaŭ vekis min
“Tra la padoj de la vivo” verkita de Julian Modest
febla = malforta
Tio perpleksigis min
“Tra la padoj de la vivo” verkita de Julian Modest
Nerimarkeble mi iris al ŝia domo, kiu estis en malnova griza konstruaĵo
“Tra la padoj de la vivo” verkita de Julian Modest
Okcidente la suno lante subiris kaj tie la ĉielo havis kuprecan koloron, kvazaŭ flamis la montopintoj
“Tra la padoj de la vivo” verkita de Julian Modest
lante = malrapide
– Lili – diris mi. – Tio estas via patro
“Tra la padoj de la vivo” verkita de Julian Modest
Se la infano kaj la patro loĝas kune, la infano amas la patron. Ĝi etendas brakojn al li. Ofte ĝi ekdormas sur la patra ŝultro. La infano scias, ke la patro ĉiam protektas ĝin
“Tra la padoj de la vivo” verkita de Julian Modest
Kiril allogis min tiel kiel la lumo allogas la noktajn papiliojn
“Tra la padoj de la vivo” verkita de Julian Modest
