Mi sonĝis. Mi estis staranta sur iu podio, kiu kontraŭas al miloj da homoj, kaj al ili prezentanta iun en esperanto (do verŝajne en iu esperanta universala kongreso aŭ iu esperanta renkontiĝo sufiĉe granda):
“Bonan vesperon (do vespere). Mi prezentas al vi unu el miaj samrondanoj (verdire mi de longe ne ĉeestis en regula kunveno de mia rondo, kaj en la rondo ne estas komencantoj). Li komencis lerni esperanton antaŭ ne longe…”